Kaybettiği Doberman'ı Üzerine Bir Annenin Feryadı

BUZA MEKTUP
Bu sayfada bir annenin feryadı var. BUZZ'umuzu yaşatmak için yapılanlar,hastalık döneminden ölümüne kadar geçen dönem. Bu duyguları sizinle paylaşmak istedik..
BUZZ' umuzun abisi askere gitti, ablası da şehir dışında okuduğu için yılbaşından sonra evimiz bomboş kaldı. Yani bir anda ikinizin yokluğunu da hissettik. O sıralar BUZZun keyfi yoktu ona alfoxil aldık. Biraz olsun düzeltti. Sonra tekrar ishali başladı. Ben hep patates ve pirinç veriyordum. Ama bu arada hep sizin gelmenizi bekliyordu, tekrar gidince sizler kötüleşmeye başladı. 15 ocak ta ishal için veterinere gittik. İshal, vitamin, antibiyotik iğneleri yaptı. Bir de antibiyotik ilaçlar verdi. Ama hiç bir şey yemek istemiyordu, etlerin arasına gizleyip zorla ilaçları içmesini sağlıyordum. Ama hala bir düzelme olmadı. Dış görünüşü gayet sağlıklı ama biraz zayıflamaya başlamıştı. 20 ocak ta tekrar veterinere gittik. Kan tahlilleri yapıldı ve karaciğerinin iyi olmadığını söyledi. Saat 11 den akşam üstü 6 ya kadar serum verildi.İğneler yapıldı. Eve geldik çok iyi görünüyor ama yine yemek yemiyor. İshal ve kusmalar devam ediyor.Ertesi gün tekrar serum verildi ve ertesi gün.. ertesi günler böyle devam etti.26 ocak günü,BUZZ yukarı çıktı. Yatağına yattı sonra inemiyor merdivenlerden. Herhalde gözleri bulanık görüyor dedim kendi kendime.Kucağıma aldım. Tabi çok zayıfladığı için çok zor olmadı indirmesi. Ama hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım,küçük oğlum ne oluyor sana diye.. bu geçen süre boyunca aşağı da koltukta yattım onun da koltuklara çıkmasına izin verdim,ceylan gözlü oğluma...
Bu geçen günler boyunca yaklaşık 15 gün boyunca ne ishali bitti ne de kusmaları... Sizlerle telefonda konuşurken belli etmemeye çalışıyordum. Ama bu arada ben bittim, çok çöktüm. Kolay mı gözünün önünde BUZZ u öyle görmek. Ona bir bebek gibi bakıyordum.
27 ocak günü yürürken sağa sola çarpınca gözlerinin görmediği kesinleşti.Zaten yine veterinere serum için gidecektik, onlar da çok üzüldü BUZZ u öyle görünce. 3 şişe seruma çıkarıldı, içine de ilaçlar katıyorlardı.Çocuklarınızdan birinin muhakkak gelmesi gerek diyordu veteriner.Yine aynı gün artık burada bırakın,biz ilgileniriz siz de mahvoldunuz dediler.Yok dedim ben de bırakıp gidersem daha kötü olur dedim.
Bu arada veteriner bir şeyler yedirmeye çalışıyor ve bende evde yedirmeye uğraşıyordum. Sadece zorla yoğurt yedirebiliyordum. Veteriner giderken de av etli mama verdi,eğer yedirebilirseniz diye.O gece yedirdim bütün kutu mamayı. Nasıl sevindim, iyi olacak artık dedim. Veteriner intihar ediyor onun için bir şey yemez derdi.Yediğini kimselere söylemedim nazar değmesin diye, oğlum iyi olacak abisi ablası gelecek diye konuşurdum.
BUZZ benim arkadaşımsın, iyi ol, beni kim koruyacak derdim, bakar ve beni yalardı canım oğlum benim. Anneni üzme bak ağlarım diye konuşurdum.
Ama bu günler zarfında o kadar uysaldı ki, ne mızmızlık ne huysuzluk yapardı, insan gibi her lafımı anlardı,belki insan olsa huysuzluk yapar hastalanınca ama buzz asla yapmadı melek gibi usluydu. Demek ki Allah tarafından. Su an benim hissettiklerimi kimse bilemez, o na 7 sene emek verdik, evlat gibi. Bu satırları yazarken hıçkırıyorum, ağlıyorum, feryat ediyorum. Çocuklarım yanımda olmanızı hem istiyorum hem de istemiyorum. Çünkü BUZZ u eski haliyle hatırlayın istiyorum.
27 ocak pazar günü veterinerden geldik. Gözleri görmediği için bahçede tuvaletini yapıp giriyordu.Zaten yemediği için de ishal çıkarıyordu. Ona böyle dayanamıyordum, sarılıp ağlıyordum. Veteriner belki bana belli etmiyordu, gözlerinde ki perde geçer, sarılıktan dolayı diyordu,düzelir diyordu. Ben de açılır ümidiyle her an kontrol ediyordum. Eve gelince benim sesime geliyordu, hep sehpaları falan kaldırmıştım ki çarpmasın diye.
O gece 11'e kadar uyudu,sonra 12 gibi tekrar tuvaleti için çıkardım bahçeye. Ama bu sefer içeri girdikten sonra yatmadı, oturmadı hep ayakta bekliyordu. Uğraşarak oturttum. Allah'ım yardım et diye dua ediyordum. Hasta bile olsa dizinin dibinde bir can, bir arkadaş, bir nefesti. Çocuklarımın yokluğunu BUZZ unutturdu ya da azalttı. Allah'ım ne olur oğlumu kurtar diye feryat ediyorum, dayanamıyorum, titriyorum, arkadaşım iyi ol artık diye ağlıyorum.
Yine bu kötü 27 ocak gecesine dönelim, gece 12 de çıkıp geldikten sonra uyumadı ve yatmadı, yatıramadım oğlumu. Gece 2-3 civarlarında kapıya doğru yürüdü, topallıyordu, dışarı çıkmak istiyor diye düşündüm, bir ishal bütün gündüz yediklerini çıkardı,dışarı kadar dayanamadı yavrum, olsun oğlum dedim. Kucağıma alıp halıya yatırdım. Gözlerini bir noktaya dikti bu arada da hızlı hızlı nefes alıyordu. Saat 4 oldu,yatıyor ama uyumuyor gözleri açık yavrumun. Gözlerini kapamaya çalışıyorum uyusun diye. Yanına yattım, kucakladım, beni yalnız bırakma dayan oğlum, güçlü ol diyorum. Ağzından salyalar akmaya başladı, siliyorum sürekli, öpüyorum ama öleceğini düşünemiyorum. Yapayalnız sabahın 5 i mahvolmuşum, biri bizi gözetlese ağlayarak seyreder. Saat 6 ya doğru veterineri uyandırdım, anlattım durumunu, üstünü örtün, rahatsız etmeyin, artık onu serumlarla zorlamayalım dedi. Ağlıyorum-ağlamıyorum hıçkırıyorum, bağırıyorum. BUZZ yavrum iyice kötüledi. Görümcemleri aradım, ne olur gelin diye.
BUZZ’um ,oğlum,can yoldaşım çırpınıyor,sürekli nefesini dinliyorum, bakamıyorum, allahım ne olur yardım et diye hıçkırıyorum. Ve oğlumu kurtaramadım,yapabileceğim hiçbir şey yok artık,sadece ağlıyorum.
BUZZ’um hayata veda etti!!! Gözlerini kapatamadım, açık kaldı hep abisini bekledi dayanamadı hasretine... Ağzına biraz su damlattım,nefesini hala duymaya çalışıyorum. Asil oğlum, öyle kibar yatıyordu ki.... Üzerine çarsaf örttüm yatıyor, benim acımı kimse anlayamaz,canımdan can koptu!
Sabah oldu 28 ocak Pazartesi, BUZZum yok,evden çıt çıkmıyor, ölmek istiyorum bende, deli olacağım, Allah'ım sabır ver diye yalvarıyorum. Baş sağlığı için herkesler geliyor, yerde yatıyor hala. Üstünü örttum, patiklerini giydirdim, üşümesin oğlum diye.
Herkes ne zaman toprağa vereceksin diye soruyor, ben çocuklarımı aradım, konuştum ama söyleyemedim, BUZZ öldü diyemedim.
Bugün gömmeyeceğim, oğlum yanımda bir gün daha kalsın dedim, kombiyi kapattık ev soğuk olsun diye. ASLAN PARCAM şu an salonda yatıyor, kokar dediler,hayır dedim ev soğuk..... Oğlumu topraklara koyamıyorum, üşür diye ,nasıl dayanırım bu acıya, yavrularım allah sizlere ömür versin, acınızı göstermesin.
Allahım bu anları size göstermedi, çok zor dayanılmaz bir acı... Gidip gidip yüzünü açıp oğlumu öpüp öpüp sarılıyorum. BUZZ buz gibi oldu. Ama oğlumdan hiç ürkmüyorum, sevip geri yüzünü örtüyorum, üşümesin diye yavruma sarılıyorum.
Bu gece böyle kötü bir şekilde geçti... Veterineri aradım, çok bekletmeyin dedi. 29 ocak bugün oğlumu toprağa vereceğiz, sizlersiz bir gün... Oğlumla son dakikalarım. Ona son defa sarılıyorum, Sizlerin yerinede! Onsuz bu evde yaşanmaz, çıt çıksa korkuyorum, yukarı çıkıp bağırıyorum, BUZZ gel diye...
Bomboş dünya... aslan gibi oğlum yerde yatıyor,ağlamaktan artık gözlerim görmüyor. Gelen misafirler mutfakta oturuyor,BUZZ salonda onu kimse rahatsız etmesin diye. Bugün ikinci gün ama hala kokmadı mis gibi. Dışarıda köpekler havlıyor,BUZZ kalk kim o diyorum, kalkmıyor, ne olur küçük oğlum diye yalvarıyorum. Bu dakikalarda sizler napıyorsunuz acaba, acımız çok büyük yavrularım, ama alışmalıyız!
BUZZu oğlumun evinin bahçesine gömeceğiz. Onun yeri orası. Oğlumda öyle isterdi. Hayvanlar parçalamasın diye iyice derine gömüldü. ama tüm bunlar olurken ben perişanım, oğlum buzz birazdan bizleri bırakıp gidecek . NİYE BUZZ, NİYE BİZLERİ YALNIZ BIRAKIP GİTTİN.... Çocuklarım sizlere söylemek istedim dün ama yapamadım.Sizler uzaklardasınız, bir da sizler üzülmeyin,elinizden bir şey gelmeyecek diye düşündüm.
Beni bağışlayın yavrularım.... Sizler sağ olun... Artık yazacak gücüm kalmadı....
Dün oğlumu toprağa verdikten sonra yazamadım, gücüm bitti. Gömerken İki patiğini giydirdim, diğer ikisini de hatıra bıraktım. Son defa bebeğimi öptüm, kucakladım, mis gibi bana bakıyordu küçük oğlum. Son yolculuğuna uğurlamak üzere evden çıktık. Anneni nasıl bıraktın oğlum diye ağlıyorum. Derin kazın birşey olmasın ona diyorum. Birkaç kez kazma kürek de ben kullandım, oğlum için son vazifem. Arkadaşım benim, seni o soğuklara nasıl bıraktım diye ağlıyorum,evde üşümesin ayakların diye sıcak sularla yıkardım.
Eve geldik kapıyı açtım,kimse karşılamadı, BUZZZ diye bağırdım, yokkk, nerdesin oğlum biz geldik dedim yine gelmedi.Oğlum artık yoktu. Gelir mi acaba diye pencereden bakıyorum bekliyorum onu. BUZZ suz bir gece yaşadım,onun yokluğu belli oluyordu, onun sıcaklığını hissedememiştim. Bütün gece üşüdüm.
Sabah kalktım onsuz ilk sabahım, BUZZ diye bağırdım gene yok, anladım ki
Artık buzz beni bıraktı, gelmeyecek. Oyuncakları topladım, zincirini sakladım-görmeyeyim diye-Ama ben her zaman olduğu gibi bahçeye çıktım, etrafa bakındım, oralarda mı diye YOK,YOK,YOKKKK... Ama her köpek havlamasında dışarı bakıyorum buzz mu geldi diye? Arkadaşım,can yoldaşım, sensiz nasıl yaşayacağım,bu evi sevmiyorum artık,bu ev senin içindi.Simdi çocuklarımı düşünüyorum onlar eve gelip BUZZ nerde diye sorduklarında ben ne diyeceğim?
Bazı insanlar köpek derler umursamazlar,bence yüzlerce insana onu değişmem, dili yok ki insanları kursun,sadık dostum hareketleri ile sevgisini belli ediyordu,onun yerine koyabileceğim bir insan bile düşünemiyorum. O da benim bir evladımdı, evladını insan hiçbir şeye değişir mi? çocuklarım yokken onunla konuşurdum beni dinlerdi, ben ağlarken yüzümü yalardı. Şimdi çok yalnızım, ne olur gel oğlum, seni sevenleri ağlatma...
HAVLAMAYIN KÖPEKLER NE OLUR!!!!
Etraftaki köpekler bazen çok havlıyor,sinir oluyorum,çünkü;benimki havlamıyor.
Bugün buzzun 7si, yasım hala devam ediyor, ne kadar yalnızım, meğer küçük dostum beni ne kadar oyalıyormuş. Onun yokluğuna alışmak için çok çaba sarf ediyorum.
BUZZun resmini de sizinkilerin yanına koydum yavrularım. Sabah kalkıyorum, günaydın kuzucuklarım diyor başlıyorum ağlamaya, yavrularım allah sizlere ömür versin.
Cici kemiğini hep saklayacağız, seni hiç bir zaman unutmayacağız BUZZ... Seni çok sevmiştik, emek vermiştik.
“Küçük dostum BUZZ ölumü sana bir türlü yakıştıramadım, ölüm sana yakışmıyor.”
Kara oğlum, kıllım, arkadaşım.... Bunları anlamak için anne olmak lazım, ben buzunda annesiydim.
“DOYMADIM ,DOYAMADIM
SEVMELERE SENİ BEN,
KOYMADIM, KOYAMADIM,
HİÇ KİMSEYİ YERİNE...”

BUZZ’UMUZ SENİ HİÇ BİR ZAMAN UNUTMAYACAĞIZ...
SENİ HALA ÇOK SEVİYORUZ...
RAHAT UYU SEN BEBEĞİM...

Annen,Abin ve Ablan Saatlerdr ağlıorum yaaaa

ayy çok duygusaldı

gerçeken çok güzel bu ben birde hayvanlara çok büyük sewgi duyarım aşırı drecede seweerim onları bu gerçekten çok duygusaldı
ha bu arada irem bu gerçek bir olay öyle değilmi



ben olsam yıkılırdım aynı o kadın gibi olurdum ben bizim muhabbetkuşu gittiğinde beni bıraktıında ne kadar ağlamıştım düşünün köpek olsa ben mafolurdum