sevgi şşiiirleri

Sevgi şiirleri
KUM
Sen kum nedir bilmezsin
Deniz görmedin ki.
Yum gözlerini zamanı düşün,
Deniz bir gözünde
Kum bir gözündedir.
Sen taş nedir bilmezsin
Dağa çıkmadın ki.
Yürü ufuklara doğru,
Dağ bir ayağında
Taş bir ayağındadır.
Sen kül nedir bilmezsin
Ateş yakmadın ki,
Uzat ellerini gökyüzüne,
Ateş bir elinde
Kül bir elindedir.
Sen kan nedir bilmezsin
Ölmedin, öldürmedin ki.
Yat toprağa boylu boyunca,
Ölüm bir yanında
Kan bir yanındadır.
Sen aşk nedir bilmezsin
Beni sevmedin ki.
Ağla, ağlayabildiğin kadar,
Bütün güzellikler sende
Aşk bendedir.
Ümit Yaşar Oğuzcan


ZENGİNLİK, GURUR,
ÜZÜNTÜ, NEŞE,
BİLGİ, SEVGİ, ZAMAN
Bir varmış...
Uzun yıllar önce
tüm insani duyguların yaşamakta olduğu bir ada varmış:
iyimserlik,üzüntü,bilgi …
ve diğer duygular gibi sevgi de.
Günlerden bir gün duygulara adanın batacağı bildirilmiş...
Bunun üzerine herkes gemisini hazırlayıp adayı terketmiş.
Sadece sevgi son ana kadar beklemek istemiş.
Ada batmadan önce sevgi yardım istemiş...
Yanından lüks bir gemiyle geçmekte olan zenginliğe sormuş...
“Zenginlik beni de götürebilir misin?"
"Yapamam. Gemim altın ve gümüşle dolu. Sana göre yer yok."
Daha sonra şahane bir gemiyle geçmekte olan gurura sormuş, sevgi:
“Gurur rica ediyorum, beni de götürür müsün?"
Gurur:
"Seni götüremem. Burada herşey hatasız.
Gemimi bozabilirsin" diye cevaplamış.
Sonra yanından geçmekte olan üzüntüye sormuş, sevgi:
"Üzüntü, lütfen beni de götür."
"Oh sevgi" demiş üzüntü,
"O kadar üzüntülüyüm ki,
yalnız kalmalıyım,"
Neşe de yanından geçmiş.
Fakat halinden o kadar memnunmuş ki
sevginin kendisine seslendiğini dahi duymamış...
Aniden bir ses:
"Gel sevgi, seni götüreyim" demiş.
Bu konuşan yaşlı bir zatmış.
Sevgi o kadar mutlu ve müteşekkir kalmış ki,
karaya gelince giden ihtiyara ismini dahi sormayı unutmuş.
Ona ne kadar borçlu olduğunu farkeden sevgi,
bilgiye sormuş:
"Bilgi bana kimin yardım ettiğini söyleyebilir misin?"
"Zamandı" diye cevaplamış bilgi.
"Zaman?" diye sormuş sevgi,
“Neden zaman bana yardım etti?"
Bunun üzerine bilgi şöyle demiş:
“Sadece zaman
sevginin hayatta ne kadar önemli olduğunu anladığı için!"
Bu sayfayı arkadaşlarına gönder,
gönder ki
onların senin için ne kadar önemi var anlasınlar..
Tüm arkadaşlarına gönder.
Göndermiş olduklarına da gönder.
Sana geri geldiğinde
çevrendeki arkadaşların
gerçek arkadaş olduklarını anlarsın.


UZAKLARIN ÇAĞRISI
Hüzün ....
Nikotin tadında bir şey bu
Ve alışkanlık yapıyor.
****
Hüzne alışık gönüller daha dayanıklı
Bunu biliyorum.
****
Hayata hep gözyaşı penceresinden bakmak
Acıyı saklamak ve
Onu mukaddes bir emanet gibi
Taşımak asilce
****
“ardımda yangın sonrası bir şehir var...
yıkıntıların üstünde hala dumanların tüttüğü...
köşe başlarında yaralı ve gönlü yaralı insanların
dalıp dalıp gittiği,
sokak aralarında şaşkın kedilerin dolaştığı
yangın yeri bir şehir...
dönüp bakmıyorum
sırtımda alevlerin sıcaklığı hala
göz yaşı kaynağım kurumuş
gözyaşı yollarımda sararmış otlar...
gözlerim ufukta...
kaçıp giden rüzgarı,
yangını büyüten rüzgarı ve
geciken yağmuru arıyorum...”
****
hüzün...
acının çiçeği...
****
acı ve acılar,onlara esir olmak yerine
oynaşmayı tercih edenleri
bir heykeltıraş gibi biçimlendiriyor.
Acılarla oynaşmak...
****
Hüzün uzakların çağrısıdır...
Her gün yüzlerce,binlerce defa
Yollara düşerde düşünceleriniz,
Bedeniniz hapistir ve
Kaçıp kurtulamazsınız
Hüzün uzakların çağrısıdır....
Gidemezsiniz...
Hüzün kaçıp giden son trenin ardından
Bakakalmaktır gece yarıları garlarda...
Hüzün üşümektir
Gecenin bir vakti sizi almak için çırpınan
Karanlık dalgalara ve
Şehir ışıklarıyla oynaşan
Yakamozlara cevapsız kalırken
Hüzün ağlayamamaktır...
Ağlamak için çırpınırken
Ağlayamamaktır...
****
Hüzün aşk satmaktır duvarlara
Hüzün aşkta boğulmaktır ve
Kimsenin anlamamasıdır feryatlarınızı
Hüzün içten içe yanarken
Üşümek ve ürpermektir...
****
Hüzün yalnızlıktır
Yalnızlıksa soylu bir duygudur
Kristal kadehle size sunulmuş
Ve alışkanlık yapar...
****
Hüzün uzaklara ait olup
Yakınlara hapsolmaktır...
Murat Başaran


AFFET BENİ
Affet beni sevgili,
Bilemedim. Bilemedim kırgınlığını, kırılganlığını,
Eylül çiçekleri gibi nazendeliğini,
Sözlerim keskin kılıç, kesip atacağını bilemedim.
Affet sevgili,
Bilemedim tutulacağımı sana, seni özleyeceğimi bu kadar.
Sesini duymak, iki satır beklemek, hissetmek seni,
Bilmezdim isteyeceğimi bu kadar, bilemedim.
Affet sevgili,
Bir Eylül daha geçmesin böyle,
'Beni affet' dersem, affeder misin,
Alır mısın beni kalbinin en özel yerine?
Bülent Şen




YOLCU
"Kalıcı değerleri öne alanlar,
geçici değerler yüzünden
hem kendilerine, hem birbirlerine hayatı zehir etmezler.
Dünyada yolcu olduklarının bilincini
sürekli uyanık tutarlar."
Gerçeği arayan bir genç, bu uğurda yolculuk yaparken
Polonya' da bir bilgeyi ziyaret eder.
Bilgenin içinde yaşadığı tek odası kitaplarla doludur.
Genç hayretle sorar;
"Diğer mobilyalarınız nerede?"
Bilge;
"Sizinkiler nerede?"
diye aynı soruyu sorar gence.
Genç biraz şaşkın bir halde,
"Ama ben yolcuyum"
diye karşılık verir.
Bunun üzerine,
"Ben de öyleyim!"
der,
"Ben de öyle!"



SENİ SEVİYORUM KÜÇÜK KIZ
Günün birinde bir kız çocuğu dünyaya geldi.
Gözlerini hayata ilk açtığında babası;
"Seni seviyorum küçük kız" diyerek karşılamış ve
sonra da onu severken
daima "seni seviyorum küçük kız" demeye başlamıştı.
Kız büyüdü, orta okul çağlarına geldi.
Genç kızlığa ilk adımlarını atıyordu.
Babası hâlâ "seni seviyorum küçük kız" diyordu.
Kız üniversite çağlarına geldiğinde,
"seni seviyorum küçük kız" denilmek istemiyordu...
"Ben artık büyüdüm, bana küçük kız deme baba"
diyerek hoşnutsuzluğunu da dile getiriyordu,
ama babası halâ; "Seni seviyorum küçük kız" diyordu.
Derken kız okulunu bitirdi.
Babası biricik kızını yurt dışına mastır yapmaya gönderdi.
Artık sadece telefonda hasret giderebiliyorlardı ve
babası her telefon görüşmesinin sonunda;
"Seni seviyorum küçük kız" diyordu...
Çünkü ne olursa olsun o hep babasının küçük kızıydı!..
Bir gün ansızın telefonlar kesildi!
Baba günlerdir aramıyordu...
Kız, babasına felç geldiğini ve
artık konuşamadığını haber aldığında
panik içinde hemen yurda döndü.
Evlerinin kapısını çaldı, içeri girdi, koridoru geçti ve
babasıyla gözleri buluştuğunda haykırdı:
"Konuş baba!.. Seni seviyorum küçük kız, de... Yeter ki konuş..."
Babası gülümsedi ve kalbini işaret etti.
Kız başını babasının kalbine yasladı.
İşte şimdi duyuyordu:
Kalpten gelen; "Tık, tık... Tık, tık... Tık, tık..." sesleri,
her zaman olduğu gibi gene;
"SENİ SEVİYORUM KÜÇÜK KIZ" diyordu!..
Uzun süre babasının kalbinin sesini dinledi "küçük kız" ve
işte ancak o zaman babasına hak verdi.


hepsini bir arada yazmak istedim aslında çooook daha var ama hepsini yazsam oku oku bitmesz

jnm benim göndermem engellendi ama güzel yani:D:D

teşekkür ederim